Z ciekawością mi się przyglądała

Poranek jest słoneczny, a leśna skarpa, porośnięta kokoryczką, rozbrzmiewa  uspokajającym buczeniem trzmieli.  Lubię obserwować te kosmate, łagodne i niezmiernie pracowite pszczoły. Niby latają ciężkawo, ale pyłek i nektar wybierają z kwiatów ekspresowo.

Zawsze mnie fascynują 🙂

A czas goni, jak szalony 😉 Jeszcze niedawno były pączki kwiatowe, …

Konwalia majowa

… a już pełnia kwitnienia.

I coraz to inne kształty i kolory.

Ukwap dwupienny

Żywiec cebulkowy

Gajowiec żółty

I na szczęście trwają ptasie koncerty; tutaj – urokliwy, wieczorny 🙂

Zięba

Drozd śpiewak

Gdy tak wsłuchiwałam się w powtarzane frazy drozdowej piosenki usłyszałam za sobą szelest, jakby ktoś się skradał. Powoli się odwróciłam. Kilka metrów ode mnie – przy pniu klona, na ziemi – zobaczyłam zwierzątko; pierwsza myśl – to nie wiewiórka; druga – to dlatego ostatnio nie widuję wiewiórek. Podniosłam do oczu aparat i „ono” błyskawicznie znalazło się na drzewie.

Kuna leśna

Kuna nie wpadła w panikę, nie popędziła na oślep przed siebie, spokojnie przemieszczała się wśród gałęzi i co jakiś czas z ciekawością mi się przyglądała. Jej sylwetka rysowała się prawie konturowo na tle zieleni oświetlonej zachodzącym  słońcem.

W pewnym momencie po prostu wtopiła się w liście.

Przyroda nieprzerwanie daje mi radość i zawsze wycisza emocje; jestem przecież jej częścią. Ostatnio jednak coraz trudniej mi pisać. Tyle jest cierpienia i zła niedaleko nas. Chociaż na przestrzeni dziejów zawsze tak było – ludzie niszczyli przyrodę i z wielkim zaangażowaniem sobie wzajemnie urządzali pogromy. Niezmiernie to smutne i przytłaczające.