Majestatyczne olbrzymy

Majestatyczne olbrzymy, w prześwietlonym marcowym grądzie, były widoczne z daleka. A w dodatku obrastały je malowniczo mchy.

Las grądowy

Lub i one, i porosty.

Dla jednych i drugich organizmów drzewa są tylko takim bardziej nasłonecznionym miejscem przyczepu – pokarm wytwarzają sobie same. Wyraźnie też widać, że mchy ubóstwiają nasady pni. Kora posiada tam dużo szczelin, a w nich gromadzi się woda.

I absolutnie nie wybierają strony północnej. Rosną po tej stronie pnia, którą sączą się strużki deszczu.

A mnie zafascynowały leżące giganty …

… i to, co je porasta. Niesamowita bioróżnorodność!

Chociaż z daleka wydawało się, że to wyłącznie kożuch mchu.

Oczywiście ta zielona warstwa prosperowała bardzo dobrze. I ciągle wytwarzała nowe zarodnie z zarodnikami.

A w specjalnych komórkach w listkach gromadziła wodę. Część jej ciągle wyparowywała  i wokół drzewa wytwarzał się specyficzny, wilgotny mikroklimat. I to był raj dla wszelakich grzybów.

Hubiak pospolity

Pniarek obrzeżony

A także dla jaskrawych śluzowców.

Niektóre z grzybów zapewne przyśpieszyły śmierć mocarza. Teraz zaś, dzięki enzymom rozkładającym celulozę i ligninę, przekształcały go w próchno, a potem w próchnicę (humus).

Ona zaś stanowi pierwszą warstwę leśnej gleby i powoli, ale non stop, uwalnia składniki mineralne pochodzące m. in. z  obumarłego drzewa. I niektóre z nich zostaną pobrane korzeniami przez inne drzewo.

Albo przez jakiegoś geofita.

Przylaszczka pospolita

To co było wzięte, zostanie zwrócone. Nic w przyrodzie nie ginie.

A miałam tylko poszukać pierwszych kwitnących roślin 🙂