Do zobaczenia
Do zobaczenia w kolejnym roku – tak pożegnaliśmy na początku sierpnia jerzyki. Ich radosne hordy już nie pokrzykują na wieczornym niebie.
Do zobaczenia w kolejnym roku – tak pożegnaliśmy na początku sierpnia jerzyki. Ich radosne hordy już nie pokrzykują na wieczornym niebie.
Kolorowy zawrót głowy w dzień pełen słońca. I śmigające dzieci słońca.
Rosnące przy drodze rośliny wzbogacają każdą wędrówkę. Rekompensują uciekające szybko żyjątka. Dają zapachy, kolory, kształty, faktury.
Ptak podglądacz był bardzo zaintrygowany. Siedziałam na ambonie i robiłam zdjęcia wszystkiego co fruwa, a on słyszał dźwięki migawki i próbował mnie zlokalizować.
Na sąsiednim drzewie usiadł dzięcioł i także nasłuchiwał.
Zobaczyłam je w pierwszych promieniach słońca (04.28) na łące pełnej rosy.
Podloty i podfruwajki 🙂 zaczynają poznawać świat. Siedzą na gałęziach i kontemplują otoczenie …
Kolonia pająków? Tak pomyślałam, gdy 29-go maja zobaczyłam spowity pajęczyną krzew rosnący wokół krzyża.
Mój przyjaciel pies ma nieco lisi pyszczek i wykonuje lisopodobne skoki. Nazywa się więc Fox.
Na powitanie obszczekał mnie koziołek. Skrył się w wysokich trawach i zupełnie go nie zauważyłam. Głośno wyraził niezadowolenie z mojej obecności i popędził w stronę lasu. Tam stanął i przez ok. 20 sekund przyglądaliśmy się sobie – ja przez wizjer aparatu 🙂
Kwitnienie wełnianki odbyło się w marcu i kwietniu. Teraz roślina rozsiewa nasiona. Każde z nich opatrzone jest białym puchem, które łatwo unosi wiatr. Z daleka torfowisko wygląda jakby było pokryte kłaczkami waty.
