Wrześniowa łąka

Nadrzeczna łąka, zalana popołudniowym słońcem, wita mnie jesienną rudością i wiązówkami błotnymi.

Z zarośniętej krzakami i drzewami miedzy dobiega nieustający ptasi zgiełk.

Szukają miejsca na wieczorny odpoczynek ptaki migrujące. Przemieszczają się właśnie stadka zięb i trznadli; udało mi się „uchwycić” takie przycupnięta  osobniki 😉

Całej sytuacji bacznie przygląda się nieustraszona sroka – nie uciekła nawet wtedy, gdy  zobaczyła skierowany na nią obiektyw; obserwowała i co jakiś czas skrzeczała 🙂

Może absorbowały ją szpaki gromadzące się po przeciwnej stronie widnokręgu?

Albo mknąca, od lasu w kierunku zakrzewień, sójka z żołędziem w dziobie?

Lub buszujące po belach siana pokląskwy?

Niewykluczone, że przykuł jej uwagę wychudzony lisek; rodzic po odchowie młodych?

Zaś zwierzak skupił się wyłącznie na polowaniu na gryzonie …

… i po chwili skierował się w stronę rzeki, aby wkrótce zniknąć za szuwarami.

Tymczasem łąka, podświetlona wieczornym słońcem, zaczęła żarzyć się kolorami. Swoją urodę pokazały rośliny kończące tegoroczne kwitnienie.

Rdest wężownik

Krwawnica pospolita

Żywokost lekarski

Przetacznik długolistny

Czyściec błotny

Czyż taka przyrzeczna łąka, obfitująca w różne gatunki roślin i zwierząt, nie jest piękna?

Na pożegnanie intensywnie zabłysły, jak zapalające się latarenki, wiązówki błotne.

A potem magia prysła – malujące krajobraz słońce schowało się za horyzontem.