Lipcowa Puszcza

9 lipca

Łęgowy fragment Puszczy przypomina dżunglę – jest mroczny, wilgotny i gęsty. Zielony pułap tworzą olsze czarne oraz naprawdę wyniosłe jesiony. Wewnątrz kłębią się powyginane klony jesionolistne i kępy wierzb, niżej króluje bez czarny, krzaki porzeczek oraz łany pokrzyw, przytulii,  podagrycznika.

Czasami kruche pnie łamią się i urozmaicają dno lasu.

Wierzba iwa

Na tych dłużej leżących, zarośniętych mchem i trudnych do zidentyfikowania, rozwija się bujne nowe życie.

Dlaczego tak mnie fascynuje ta niewielka wysepka dzikości, którą nazwałam „klonową niecką”? Bo idąc muszę rozważnie stawiać każdy krok, żeby się nie przewrócić. Czasami docieram do miejsca nie do przejścia i muszę się wycofać. Ale i tak dojdę inną drogą. Bo ciekawość rodzi przekorę i chęć podjęcia wyzwania rzuconego przez buntowniczą przyrodę 😉 I dlatego ciągle przeżywam uczucie zadziwienia i dokonuję kolejnych drobnych odkryć. I zauroczenie trwa 🙂

16 lipca

Pogranicze klonowej niecki i boru mieszanego, porośnięte gwiazdnicą wielkokwiatową, jest sanktuarium ślimaków winniczków.

Buszują tam także kosy i drozdy śpiewaki. I nie są bynajmniej tak ufne, jak osobniki parkowe. Na widok człowieka zmykają ekspresowo 🙂

A efektem spotkań ptaków i ślimaków są puste muszle tych ostatnich. Późną jesienią, gdy roślinność runa obumiera, widuję ich mnóstwo. Na razie wszystko skrywają skupiska baldachów, czasami w scenerii nieco już jesiennej.

Podagrycznik pospolity

I zbliżenie kwiatostanu z pękatymi owocami.

Jakub Mowszowicz („Flora letnia”) pisze, że „… młode świeże ogonki liściowe i liście mogą być spożywane jako sałatki i warzywa”. Spróbowanie jest jeszcze przede mną 🙂

A to kolejny przedstawiciel rodziny selerowatych (baldaszkowatych). Ten akurat jest okazałym samotnikiem, rosnącym w pewnym oddaleniu od stłoczonego łanu roślin.

Świerząbek korzenny

I jego baldach z tworzącymi się, wydłużonymi owocami. Ich wygląd jest bardzo dobrą cechą pomagającą szybciej zidentyfikować gatunek.

22 lipca

W świetlistym borze wzrok przyciągają niewielkie krzaki, żarzące się, jak słoneczka.

Janowiec barwierski 

Jak nazwa wskazuje, powyższa roślina była używana do barwienia, a konkretnie farbowania wełny, bawełny, lnu, jedwabiu. Ma także właściwości lecznicze.

A w rytm powiewów wiatru machają się wiotkie łodygi subtelnej byliny.

Pajęcznica gałęzista

Zaś nieco wyżej ptaki, spokojnie i bez pośpiechu, korzystają z obfitości i ciepełka letniej Puszczy.

Kowalik

Taki lipcowy błogostan 🙂 Przynajmniej nam się tak wydaje. Jednak kowalik jest czujny, bo każdy gatunek ma przecież swojego zjadacza.