Jesienne zadziwienia

Jesień to czas przelotów. I czasami są widoczne malownicze ptasie przystanki, jak chociażby to „szpacze drzewo” 🙂

Wędrowcy rozluźniają mięśnie i znowu lecą dalej.

Na krzaku wierzby przycupnęła dzierzba srokosz. Jej pożywienie – drobne ptaki, gryzonie – pozostają na zimę, więc i ona nie musi emigrować „za chlebem”.

Po lewej stronie zdjęcia widać czatujące na mnie, niedaleko aparatu, krwiopijne bestie 😉 Samice komarów muszą najeść się przed zimą. Prześpią zimowe chłody w piwniczkach lub podobnych zakamarkach. Ich odwłoki będą wypełnione zapłodnionymi jajami. Obudzi je wiosenne ciepło i od razu polecą w stronę zbiornika wodnego, by złożyć na jego powierzchni zawiązki nowego życia.

W przedwieczornych promieniach słońca wygrzewa się samiczka potrzosa. Czy już jest w trakcie wędrówki?

Uważnie obserwuje otoczenie. A ja podziwiam ją w niskim kontrowym oświetleniu 🙂

A na nadrzecznych łąkach zakwitają rośliny mające swoje apogeum kwitnienia w czerwcu; tu i ówdzie pojedyncze okazy.  Jakby jesień przypominała, że lato ze swoim bogactwem kwiatów właśnie przeminęło.

Rdest wężownik

Kaczeniec, knieć błotna

Firletka poszarpana

Z kolei w lesie zakwitło takie oto cudeńko 🙂

Zawilec gajowy

Kruk cały czas mnie śledzi i sprawdza, czy czegoś nie knuję 😉 ; może podejrzewa, że zdobędę jakiś białkowy łup i coś mu skapnie. Nigdy nie leci bezpośrednio nade mną, zawsze jakimś poboczem. Pokarm ma bardzo urozmaicony i nie musi zamartwiać się odlotem.

W diecie jego krewniaków, gawronów, przeważają jednak owady;  ptaki te są już więc w trakcie przemieszczania się na zachód Europy.

Zaś krzyżówki spokojnie szykują się do snu, na pniu drzewa  podarowanym im przez bobra; wody jeszcze nie zamarzają i można beztrosko żerować.

Z okna mieszkania widzę mazurka z pękiem źdźbeł w dziobie. Jego gniazdo – w dziupli, budce lęgowej, pod dachówkami, w szczelinach budynków – zawsze jest obficie wymoszczone różnymi materiałami. Chyba odczuł już chłód coraz zimniejszych jesiennych nocy i robi docieplenie.

A może będzie to miłosne gniazdko? Andrzej G. Kruszewicz („Ptaki Polski”) pisze: „Zarówno u wróbli, jak i u mazurków występuje zjawisko jesiennej aktywności płciowej. Po skończeniu pierzenia niektóre młode ptaki łączą się w pary i zajmują przyszłe rewiry lęgowe”.

Czyżby więc w sercu mazurka ciągle był maj? 🙂