Piaszczystymi drogami

Zatęskniłam za piaszczystymi drogami i rowerem, którym mogę skręcić w każdą ścieżynkę. Za wędrówką, która konkretyzuje się dopiero w terenie, w zależności od tego, co wypatrzę. Za czasem w którym nie muszę patrzeć na zegarek i mam wyciszoną komórkę.

No i jest żar, kurz, pędzące chmury i pełnia szczęścia 🙂

Maruna bezwonna, maruna nadmorska

I czuję na sobie wzrok. Zmieniam ustawienia aparatu, aby przybliżyć sylwetkę, ale ciekawska sarenka szybko wtapia się w tło; chwile są tak ulotne!

Jakaś chmura, na moment, zasłania słońce, prószy mżawka, która od razu paruje. I raptem pojawia się tęcza; jak po porządnej ulewie.

A potem znowu bogactwo słońca; i moje ukochane bociany.

Może ta przyleśna łąka ściągnie ptaki na sierpniowy sejmik?

Jak miło popatrzeć na taką pokojową koegzystencję.

Nagle coś nieptasiego wsuwa się pod obiektyw 😉  I mknie naprzód, z nosem przy ziemi, lokalizując wszystkimi zmysłami swój główny pokarm, czyli drobne gryzonie, zwłaszcza myszy i nornice. Jest przecież czas karmienia młodych! Wkrótce, jak zjawa, pracowity rodzic znika w wysokiej trawie.

Lis rudy

Na kolejnej łące znowu wpatrzone we mnie sarnie oczy i piękna, posągowa przez chwilę, sylwetka.

Zaś spod chmur słyszę przemieszczające się jakby „gęganie”.

Czapla siwa

I kończy się upalny dzień świetlnymi spektaklami na ziemi i niebie.

Wracam do domu pełna obrazów naszego puszczańskiego świata, w którym małe poletka i łąki sąsiadują z lasem i jego mieszkańcami.