Smakosz gryzoni

Z plątaniny malin, rosnących na pograniczu łąki i pola, wyskoczyła sarna – nieoczekiwanie i dosłownie jak z procy; zbudziłam ją z przedwieczornej drzemki. To miejsce zawsze zaskakuje mnie jakąś niespodzianką 🙂

A dotarłam tutaj, żeby nazbierać trochę ziół, a zwłaszcza jednego.

Wrotycz pospolity

Pospolity to on kiedyś był, teraz aż tak dobrze już nie jest. Trzeba zapamiętywać miejsca występowania tej cennej rośliny i korzystać z niej w sposób umiarkowany – link

Tutaj rośnie na szerokiej miedzy oddzielającej wyżej położone pola od przyleśnych łąk. A po co jest mi potrzebny? Jego naparem zwalczam mszyce na przybalkonowej róży i mirabelce. Idąc do lasu (zwłaszcza wiosną) spryskuję ubranie od kleszczy. Pozatem nieraz kawałek rośliny dodaję do robionych ziołowych herbat, np. mojej ulubionej z dziurawca. W tym roku trochę zagapiłam się ze zbieraniem, ale jeszcze całkiem sporo pojedynczych łodyg kwitło.

Idąc miedzą podziwiałam wzorzyste pająki.

Tygrzyk paskowany

Krzyżak

A następnie grzybienie kwitnące w śródłąkowym stawie.

Gdy wracałam na łąkę, przechodząc jak najciszej przez wysuszony rów, zauważyłam lisa myszkującego przy ścianie lasu.

Z ogromną przyjemnością obserwowałam to piękne zwierzę zaabsorbowane polowaniem na gryzonie.

Widać było jego wielkie emocje oraz piękną sylwetkę.

Zdobycz łykał błyskawicznie – z nosem w suszącym się sianie – i trudno było podejrzeć jego menu. Jednocześnie był bardzo czujny. Oczywiście usłyszał migawkę pracującego aparatu i co i rusz na mnie zerkał – byłam pod pełną kontrolą 😉

Nazwałam go Czarnołapkiem, bo jego nogi, od połowy, były bardzo ciemne.

Nieoczekiwanie usłyszałam ludzkie głosy dochodzące z pobliskiej drogi gruntowej. Lisek także usłyszał nowe dźwięki i przybliżył się do linii lasu. Polował i obserwował 🙂

Głosy nie cichły i zwierzak zdecydowanie skierował się w stronę lasu. Przemaszerował jak rasowy model, nonszalancko i bez pośpiechu.

I jak go nie podziwiać? 🙂