W towarzystwie krasul

W towarzystwie krasul spędziłam większość wieczoru.

Przywitały mnie z zainteresowaniem …

a potem dyskretnie obserwowały 😉

Gdy robiłam zdjęcie ze statywu – dzień był pochmurny, z rzadkimi rozjaśnieniami – rozległy się za mną jakieś syki i chrypienia. Odgłosy dochodziły z pustego wcześniej –  tak  sądziłam – bocianiego gniazda. Akurat przyleciał rodzic z jedzonkiem. No i oczywiście, zanim ustawiłam statyw i parametry, ptak wybył.

A ożywione maluchy ćwiczyły skrzydła i coś tam jeszcze smakowały.

Bocian biały

Gmerały, …

prostowały się, …

wzmacniały mięśnie skrzydeł.

Jeden z nich ostrożnie ocenił podejmowane ryzyko …

i starannie wypiął kuperek. W wiadomym celu 🙂

Nie uwieczniłam tej doniosłej chwili, bo się nie domyśliłam o co chodzi 🙂 A zdjęć seryjnych nie robię, bo brakuje mi cierpliwości do ich przeglądania i oceniania.

Pokazane powyżej sceny zaczęły się powtarzać, więc odwróciłam obiektyw w stronę innej rodziny. I objawów rozczulającej czułości.

A potem usłyszałam hałas dochodzący z bocianiego gniazda. Dorosły ptak przyleciał po prawie godzinnej (bez 4 minut) przerwie. I wyglądał szokująco! Dziób, na całej długości, miał załadowany nowym materiałem wyściółkowym.

Chwilę medytował, gdzie go umieścić.

Aż pomogła mu nudząca się młodzież  🙂

A potem zaczęła mobilizować rodzica do wyplucia pokarmu.

I co za miła niespodzianka! Ujawniło się trzecie, widocznie najmłodsze, pisklę.

I młodzież zaczęła pracowicie konsumować.

A dorosły ptak skontrolował otoczenie, …

poprawił jakieś patyczki, …

i ze spokojnym sumieniem poszeeedł 🙂

A mućki dalej kontemplowały otoczenie, i po przydługiej chłodnej mżawce, wygrzewały się w ostatnich promieniach wieczornego słońca.

A potem, jadąc rowerem, co i rusz robiłam przerwę.

I oglądałam rodzące się cudeńka  🙂